چه زیباست روئیدن بذر عشق در سرزمینی خشک  و در کویری بکر و در دشتستان  خلوت تنهایی من. بذر آن را در پهنای سینه ام تا بینهایت ها , تا بودنم  او را همچون مهر جاودانه مادری پاس میدارم و تا هستم  یاد باغبانی که این بذر زیبا را به من داد تا در آرامترین جایگاه  
...قلبم  منزلش می دهم
.امید دارم که لایق آن احساس بزرگ او باشم
دوست دارم آسمان دلم پر از ابر باشد و تو با نگاهت آنچنان رعد و برقی در آسمان دلم روشن کنی  که زمین خشک دلم  از ترنم بارش باران مهرت سیراب گردد و در کویر خشکیده قلبم گل
...شقایقی بروید و