به نام او که پرندگان قلبهای پاک و کوچکمان را به کرانه های آبی آسمان می فرستد و سخن عشق و دوستی به آنها می آموزد و در عمق این احساس آنها را بی رحمانه از هم جدا می سازد تو که رفتی جان را خواهم سوخت بر بال پروانه آتشی خواهد کرد بر مزار شمع , گلستان تاریکی و نهایت راه صبر و بردباری و در شور عشق نفس آخر را خواهم کشید |