ترا بادهای وسوسه نیاورده بودند
                      که هزار پیچ نسیان
                                          به تباهیت ببرد
     سواحل صبور
             بر درگاه وسعت دریا
                           همیشه منتظرانند
                                       همسایگانی که بی کرانگی آبها را
                                                                        به لابه نشسته اند
   دل خوش دار
           که چشمهای شرجی من
                          هرگز نخستین سجده گاه خویش را
                                                             از یاد نمی برند
نظرات 5 + ارسال نظر
گلی جون دوشنبه 25 اسفند‌ماه سال 1382 ساعت 12:33 ب.ظ

موفق باشید...
شعر قشنگی بود...

[ بدون نام ] دوشنبه 25 اسفند‌ماه سال 1382 ساعت 12:57 ب.ظ

شیوا دوشنبه 25 اسفند‌ماه سال 1382 ساعت 04:26 ب.ظ http://shiva.blogsky.com

مرسی که به من سر زدی

خادم المهدی دوشنبه 25 اسفند‌ماه سال 1382 ساعت 07:30 ب.ظ http://www.313.blogsky.com

سلام برشما عجب قا لب زیبای دارید

ا ن شا ء الله که وب لاگ شما هر روز پر بار تر بشه

وممنون که به ما سر زید

التماس دعا

افکار همایونی ! سه‌شنبه 26 اسفند‌ماه سال 1382 ساعت 12:10 ب.ظ http://hgd.persianblog.com

کلامی از دل من بود

که ناگفته مانده بود

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد